Trombose

Wat is deze aandoening?

Bij trombose wordt er een bloedstolsel of bloedprop gevormd in een bloedvat, waardoor het bloedvat verstopt raakt. Stukjes van dit stolsel kunnen elders in het lichaam vastlopen. Dat heet een embolie.

Hoe vaak komt het voor?

Trombose komt niet vaak voor bij kinderen. Veneuze trombose komt jaarlijks bij ongeveer 350 baby’s en kinderen voor. Arteriële trombose is zeldzamer.

Meer informatie

Meer informatie en leefregels vindt u in de patiëntenfolder Veneuze trombose en longembolie bij baby’s en kinderen tot 18 jaar.

Bij baby’s en kinderen ontstaat trombose nooit vanzelf. Factoren die bijdragen aan het ontstaan van trombose zijn:

• Langdurig stilliggen of stilzitten.
• Een ernstige ziekte zoals nierziekte, hartziekte, auto-immuunziekte, sikkelcelziekte, darmziekte of kanker.
• Bepaalde medicijnen en obesitas.

Een kleine groep kinderen heeft een erfelijke stollingsafwijking, waardoor de kans op trombose verhoogd is.

Symptomen

Niet alle baby’s en kinderen hebben klachten van trombose. De klachten zijn afhankelijk van de plaats waar het stolsel zich bevindt.

• Een stolsel kan bijvoorbeeld een ader van een arm of been afsluiten. De arm of het been wordt dan dik, is pijnlijk, voelt warm aan en kan rood-paars van kleur zijn.
• Een stolsel kan ook een bloedvat in de longen afsluiten (longembolie). Klachten kunnen kortademigheid zijn en pijn bij het ademhalen.
• Vaak ontstaat een trombose aan het uiteinde van een infuuslijn.

Gevolgen op lange termijn

Er kunnen posttrombotische klachten ontstaan, welke bestaan uit een zwaar gevoel in de arm of been en spataderen. Na een longembolie kan uw kind nog lange tijd moe, of kortademig zijn  bij inspanning.

Als de arts denkt dat er sprake is van trombose bij uw kind, zal er een radiologisch onderzoek worden verricht. Meestal betreft het een echografisch onderzoek. Soms wordt een CT-scan gemaakt, bijvoorbeeld bij een verdenking op een longembolie.

De behandeling van trombose bestaat uit medicijnen. Uw kind krijgt  gedurende een bepaalde periode een bloedverdunner. Meestal starten wij met heparine. Er zijn twee soorten heparine:

• Ongefractioneerde heparine: dit komt met een infuus rechtstreeks in de bloedbaan.
• Laagmoleculair-gewicht heparine [LMWH): dit wordt met een dunne naald onder de huid gespoten, meestal twee keer per dag.

De meeste kinderen beginnen met LMWH. Over het algemeen wordt na enige tijd overgegaan op tabletten of een drankje, de vitamine K-antagonisten. De controle van deze medicijnen vindt plaats door de trombosedienst.

Uw kind met trombose wordt op de polikliniek bij de kinderhematoloog gecontroleerd. De eerste keer is meestal drie maanden na het ontstaan van de trombose. Hierna met langere tussenpozen.