Steef Boekholt BSC, Voorzitter der MFVR
Een maand gelden begon ik samen met zeven andere geneeskunde studenten aan een nieuw avontuur. Een jaar lang zijn wij het bestuur van de Medische Faculteits Vereniging Rotterdam. Een jaar waarin wij alle acht niet zullen studeren. De eerste vraag die mijn ouders mij stelden toen ik dit verteld: Maar wat ga je dan doen dat jaar? Bier drinken?
Een bestuursjaar is veel meer is dan borrelen. Ik vertel jullie graag wat over zaterdag 25 september, een indrukwekkende dag die mij nog lang bij zal blijven.
Op die zaterdag vond de reünie plaatst van de eerste lichting geneeskunde studenten in Rotterdam. De 66’ers, zoals zij zichzelf noemen, komen iedere vijf jaar bij elkaar tijdens de lustrumviering van de Medische Faculteit Rotterdam. Een fantastische leuk initiatief.
‘Ja, je ontwikkelt je enorm in je studententijd, maar ook de borrel momenten zijn heel waardevol.’
De dag begon met een welkomstwoord van de decaan en vice-voorzitter van de raad van bestuur van het Erasmus MC, vervolgens was het aan mij de eer deze groep toe te spreken. Jullie kunnen je vast voorstellen dat ik het behoorlijk spannend vond om daar te mogen praten. Na mij hield een hoogleraar en afdelingshoofd klinische epidemiologie aan Harvard een voordracht met de titel ‘veroudering bestaat niet’. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik behoorlijk onder de indruk was. Het verhaal had een sterke opbouw en naast een indrukwekkende inhoud sprak hij met enorme humor. Hoewel de professor mij niet heeft kunnen overtuigen dat veroudering echt niet bestaat, is het mij wel duidelijk geworden wat het belang van epidemiologisch onderzoek is en hoe een succesvolle voordracht in elkaar moet zitten.
De dag ging verder met een lezing over ouderengeneeskunde gegeven door een van de 66’ers. Een deel van de geneeskunde dat tijdens de opleiding niet zo veel aan bod komt. In onze vergrijzende maatschappij is het wel een vakgebied dat meer en meer aandacht dient te krijgen. Uiteindelijk sloot een journalist en oud hoofdredacteur van het blad Quod Novum, de voorloper van Erasmus Magazine, de dag af met een terugblik op de studententijd van toen. Het was leuk om te merken dat er in 55 jaar enorm veel veranderd is, maar dat er stiekem ook nog heel veel hetzelfde is gebleven. In het ‘document humaine’, waarin de 66’ers vijf jaar geleden persoonlijke herinneringen van de studietijd hebben gebundeld, las ik: “...het plezier, dat we hadden, `s morgens om 5 uur, als de wereld wakker werd, en jij in je avondjurk over straat zwierde met je vriendinnen ...”. Het zijn stiekem wel die momenten die mij bij zullen blijven, als ik ooit over 55 jaar mag terugkijken op mijn studententijd.
Al met al was voor mij echt een bijzondere dag om bij te mogen zijn. Juist dit soort dagen maken een bestuursjaar echt de moeite waard. Het leren spreken voor zo’n zaal, en de verhalen horen van mensen die echt wat bijzonders gedaan hebben in hun leven, is heel waardevol. Toch vind ik de conclusie, dat juist de momenten waarin je om 5 uur ’s nachts over straat zwiert mij bij gaan blijven, een hele leuke paradoxale conclusie. Ja, je ontwikkelt je enorm in je studententijd, maar ook de borrel momenten zijn heel waardevol. Die onthoud je nog zeker 55 jaar.
