Endocarditis

Endocarditis ontstaat doordat bacteriën via bijvoorbeeld een wondje aan de huid of ontstoken tandvlees in het bloed komen. Meestal worden die bacteriën door het lichaam direct onschadelijk gemaakt. Maar als ineens veel bacteriën binnen komen is er sprake van een “bloedvergiftiging”. De bacteriën kunnen dan via het bloed naar het hart gaan. Daar kunnen ze zich nestelen op de binnenbekleding van het hart, op de hartkleppen of op kunstmateriaal in het hart. De bacteriën veroorzaken dan een ontsteking waardoor de hartklep beschadigd raken en gaan lekken.

Iedereen kan endocarditis krijgen. Het risico op endocarditis is verhoogd bij mensen met mensen met een afwijkende hartklep. Bacteriën kunnen makkelijker aan afwijkende kleppen hechten. Mensen die eerder een endocarditis hebben doorgemaakt, met een kunstklep, een pacemaker of een aangeboren hartafwijking lopen meer risico.

Endocarditis kan acuut en subacuut verlopen.

• Acute endocarditis ontstaat vaak plotseling en kan binnen enkele dagen levensbedreigend zijn. Er is meestal sprake van hoge koorts, een versnelde hartslag en vaak zijn de mensen echt ziek. Ze kunnen last hebben van koude rillingen. De acute endocarditis wordt veroorzaakt door agressievere bacteriën.
• Subacute endocarditis ontstaat geleidelijk gedurende weken of zelfs maanden. De klachten bij subacute endocarditis kunnen ook bestaan uit koorts, of verhoging, maar dat hoeft niet. Vaak is er sprake van vermoeidheid, zweten, gewichtsverlies en soms ook gewrichtsklachten.

Het stellen van de diagnose is vaak lastig. Er zijn verschillende onderzoeken van belang voor het stellen van de diagnose en het vervolg. Deze hoeven niet altijd allemaal te worden uitgevoerd. Soms wordt hetzelfde onderzoek meerdere keren herhaald.

• Bloedkweken: om te ontdekken welke bacterie de aandoening veroorzaakt
• “Gewone” echo van het hart (Trans thoracale echocardiografie, TTE): om ontstekingen aan het hart zichtbaar te maken
• Echo van het hart via de slokdarm (Transoesophageale echocardiografie, TEE): als een gewone echocardiografie niet genoeg informatie oplevert
• Aanvullend: CT-scan (röntgenonderzoek) van het hart en PET-CT scan

Er wordt zo spoedig mogelijk gestart met antibiotica. De antibiotische behandeling wordt in principe 4-6 weken gecontinueerd.

Het kan zijn dat antibiotica alleen niet voldoende is, en dat een operatie noodzakelijk is, bv. omdat de hartklep(pen) niet meer goed functioneren.

Om de (mogelijke) endocarditis zo goed mogelijk te behandelen wordt u besproken in het zogenaamde ‘Endocarditis team’ van het Erasmus MC. Dit team bestaat uit cardiologen, cardiothoracaal chirurgen, artsen-microbioloog, internist-infectiologen, radiologen en nucleair geneeskundigen. Zij bepalen gezamenlijk wat het beste behandelplan is in uw specifieke situatie.