Naar topnavigatiemenu Naar hoofdnavigatiemenu Naar hoofdinhoud
bandage
Aandoening

Slechthorendheid door middenoorafwijkingen

Geleidingsslechthorendheid kan ontstaan doordat het trommelvlies een perforatie bevat of omdat het middenoor, waarin zich de gehoorbeentjes (hamer, aambeeld en stijgbeugel) bevinden, niet goed werkt. Dit kan het gevolg zijn van een (chronische) middenoorontsteking, door een trauma van de schedel of doordat een van de gehoorbeentjes is vastgegroeid.

Slechthorendheid door middenoorafwijkingen: over deze aandoening

Wat is slechthorendheid door een middenoorafwijking?

Geleidingsslechthorendheid ontstaat doordat de geluidstrilling die via de gehoorgang op het trommelvlies terecht komt, niet goed wordt doorgegeven aan het slakkenhuis. Het geluid komt verzwakt en daardoor te zacht in het slakkenhuis terecht. Naast een perforatie (gat) in het trommelvlies kan bij deze vorm van slechthorendheid de oorzaak ook gelegen zijn bij de gehoorbeentjes (hamer, aambeeld en stijgbeugel), die niet goed met elkaar verbonden zijn of die zijn vastgegroeid (verkalkt). Een andere mogelijkheid is dat er vocht of slijm in het middenoor zit, in plaats van lucht. Daardoor kunnen het trommelvlies en de gehoorbeentjes niet goed bewegen zodat de geluidstrilling uitdooft.

Hoe vaak komt het voor?

Verreweg de meest voorkomende vorm van slechthorendheid zit in het slakkenhuis. Geleidingsslechthorendheid komt veel minder vaak voor maar treedt vaker op bij mensen met een chronische middenoorontsteking al dan niet met cholesteatoom. Een speciale vorm van geleidingsslechthorendheid treedt op bij otosclerose. Dit komt voor bij ongeveer 1% van de volwassenen en gemiddeld twee keer zo vaak bij vrouwen.

 

Soorten

Geleidingsslechthorendheid kan door meerdere oorzaken ontstaan:

  • trommelvliesperforatie,
  • vocht of slijm in het middenoor,
  • onderbreking van de gehoorbeentjes-keten,
  • een aangeboren afwijking van het middenoor,
  • vastgroeien (verkalken) van de stijgbeugel.

Oorzaak

Bij een perforatie (gat) in het trommelvlies gaat de functie van het trommelvlies gedeeltelijk verloren. Hoe groter de perforatie, hoe groter het gehoorverlies. Bij geleidingsslechthorendheid van de gehoorbeentjes is meestal het aambeeld betrokken. Als gevolg van een chronische ontsteking kan deze zijn aangetast. Bij een trauma van het hoofd of de schedel schiet het aambeeld weleens van zijn plek en raakt de keten van gehoorbeentjes onderbroken.  Bij otosclerose zit de oorzaak bij de stijgbeugel: deze is vastgegroeid aan het omgevende bot en kan daardoor de geluidstrilling niet aan het slakkenhuis doorgeven.

 

Symptomen en gevolgen

Een slechter gehoor dat afhankelijk van de oorzaak langzaam (ontsteking, otosclerose) of plotseling (trauma) kan ontstaan. Mensen met een geleidingsslechthorendheid kunnen een gevoel van druk op het oor ervaren en horen soms zichzelf in het slechthorende oor praten. Ook kan oorsuizen bij het gehoorverlies optreden.

Wat wij voor u doen

Onderzoek en diagnose

Door met de microscoop in het oor te kijken kan meestal worden vastgesteld of het trommelvlies intact is en of er vocht in het middenoor zit. Ook kan bij een gehoortest (toonaudiogram) worden vastgesteld in hoeverre een gehoorverlies in het middenoor of in het slakkenhuis zit, of in een combinatie van beiden. Het tympanogram bepaalt de beweeglijkheid van het trommelvlies. Met behulp van een CT-scan van het oor kunnen de gehoorbeentjes worden beoordeeld. In geval van otosclerose kan verkalking van de stijgbeugel zichtbaar zijn.

Behandeling van geleidingsslechthorendheid is niet strikt noodzakelijk maar is vaak wel gewenst. Een hoortoestel kan het verlies aan geluid in het middenoor compenseren. Dit wordt verstrekt door de audicien en kunt u een aantal weken op proef dragen. Vaak is het mogelijk om door middel van een ooroperatie de functie van het middenoor te herstellen om zo het gehoor te verbeteren. De beste manier van behandeling wordt door de KNO-arts in overleg met u bepaald.

Met wie heeft u te maken?

De KNO-arts (otoloog) verricht het onderzoek van het oor. Met behulp van een gehoortest (toonaudiogram) kan de omvang en de oorzaak van het gehoorverlies in kaart worden gebracht. Met een tympanogram kan de beweeglijkheid van het trommelvlies worden bepaald. Door middel van een CT-scan van het oor kunnen de gehoorbeentjes worden beoordeeld.
Checklist

Komt u binnenkort bij ons op bezoek?

Hoe bereidt u uw gesprek voor? Wat neemt u mee? Alles wat u moet weten in een handig overzicht.
Bereid u voor