Urticaria

Urticaria of netelroos ontstaat door stoffen die vrijkomen uit zogenaamde mestcellen. Mestcellen zitten in de huid, slijmvliezen, beenmerg en in de longen. Deze mestcellen zitten boordevol stoffen, waaronder histamine, die onder invloed van een allergische reactie of andere prikkels bij gevoelige patiënten kunnen vrijkomen. De vrijgekomen stoffen leiden tot verwijding van bloedvaatjes wat er uitziet als roodheid en lekkage van bloedvaatjes wat aanleiding geeft tot zwelling en prikkeling van zenuwuiteinden wat voelt als jeuk of een brandend gevoel.
Patiënten die dagelijks uitgebreid netelroos hebben kunnen daar vaak slecht van slapen, overdag slecht functioneren en soms depressief worden.

Acute urticaria zijn urticaria die éénmalig optreden of gedurende meerdere dagen in een periode, maar niet langer dan 6 weken. De oorzaak van acute urticaria kan een allergische reactie zijn of een infectie of intolerantie voor geneesmiddelen (meestal pijnstillers als ibuprofen, diclofenac). Soms wordt geen oorzaak gevonden.

Chronische urticaria zijn urticaria die gedurende meerdere dagen van de week gedurende tenminste 6 weken optreden. Tot 40% van de patienten met chronische urticaria krijgt ook zwellingen. Er zijn 3 soorten chronische urticaria: spontane urticaria, induceerbare (uitlokbare) urticaria en urticaria bij een periodieke koortsaandoening.

Spontane urticaria zijn het gevolg van allergisch afweerstoffen tegen eiwitten aanwezig in de huid van de patiënt. Dit in tegenstelling tot een allergie waarbij allergische afweerstoffen gevormd worden tegen bijvoorbeeld pinda eiwitten.

Induceerbare urticaria zijn urticaria die voornamelijk uitgelokt worden door inspanning, contact met warme of koude, langdurige druk op de huid, trillingen, of krabben van de huid of zonlicht.

Urticaria kunnen ook klachten zijn bij een zeldzame periodieke koortsaandoening. Deze aandoening ontstaat meestal op de kinderleeftijd en deze patiënten hebben periodiek vaak koorts, gewrichtsklachten en soms gehoor- en neurologische problemen.

Bij acute urticaria wordt nagegaan of een allergie of infectie de oorzaak kan zijn

Bij chronische spontane urticaria wordt bij bloedonderzoek meestal niets afwijkend gevonden.

Bij induceerbare urticaria kan afhankelijk welke prikkel de urticaria uitlokt een provocatie test gedaan worden. Zo kan de patiënt lokaal aan warmte of koude blootgesteld worden om vast te te stellen bij welke temperatuur er een galbult ontstaat.

De behandeling van chronische urticaria bestaat uit inname van anthistaminica (tablettten) tot maximaal 4 keer per dag. Bij een deel van de patiënten helpt dit voldoende en wordt dit goed verdragen. Indien dit onvoldoende effect geeft dan kan omalizumab gegeven worden naast de tabletten. Omalizumab wordt onderhuids (subcutaan) gespoten meestal elke 4 weken. Omalizumab werkt bij 90% van de patiënten goed en heeft weinig bijwerkingen.

Internist-allergoloog-(immunoloog) eventueel in opleiding

Dermatoloog

Doktersassistent